CBI Pro-Akademia

„Mistrz i uczeń. Średniowieczny przeżytek czy nowoczesny układ kształtowania twórczych rozwiązań dla gospodarki.” praca pokazująca jak ważną rolę pełni relacja mistrz-uczeń w poszukiwaniu innowacyjności na podstawie badań z zakresu zagadnień architektonicznych. Artykuł zawiera analizę porównawczą architektów i ich dzieł bazujących na wiedzy minionych czasów i wprowadzających nowoczesne rozwiązania architektoniczne oraz innowacje w budownictwie. W pełni akceptowana i ceniona jest kontynuacja kierunków przy odpowiednio dobranych współczesnych środkach przekazu. Właściwe wykorzystanie wiedzy i doświadczenia jest podstawą do innowacyjnego kreowania w architekturze. „ Lepiej kopiować , niż tworzyć coś podobnego do niczego” (Stanisław Fisher). Nowoczesne technologie w budownictwie wynikają z pomysłów architektów i są motorem rozwoju przestrzeni. Kreowanie dobrej jakościowo przestrzeni wiąże się z czerpaniem inspiracji, a przede wszystkim doświadczeń z epok poprzednich. Mimo współczesnego odrzucenia rangi instytucji mistrza (w wymiarze jaki znamy z czasów starożytnych), architektura pozostaje dziedziną, gdzie kult mentorów jest obecny i mimo rozwoju technologii znajdujemy tu wiele formalnych odwołań do epok przeszłych. Dzieło architektoniczne ściśle związane jest z człowiekiem. To wokół niego organizowane jest życie i ono wyznacza ramy przestrzenne funkcjonowania ludzi. Związek ten nie pozwala na rozpatrywanie architektury w oderwaniu od jej wielowątkowości. Praca pokazuje rolę edukacji we współczesnym świecie, jako podstawę do poszukiwań innowacyjności. Nauka nadal opiera się na relacji mistrz uczeń, której bazą jest przekaz ustny wspomagany pomocami naukowymi. Poruszane pojęcia \\\"mentoringu\\\" oraz \\\"tutoringu\\\" jako form nauczania oraz nowatorskiego wykorzystania wiedzy będącej bazą dla rozwoju biznesu, pomagają udowodnić, że mimo współczesnego odrzucenia i pomniejszenia rangi instytucji mistrza, architektura pozostaje tym miejscem, gdzie kult mentorów jest nadal obecny i mimo postępu technologii, do którego dążymy, ciągle widoczne są formalne odwołania do epok minionych. Oba te pojęcia zakładają długoterminową współpracę pomiędzy uczniem a nauczycielem.